Κάπου εκεί ..είσαι και εσύ.Μέσα στόν ήλιο πού βουλιάζει αργά και σέρνει μαζί του τίς στιγμές τα λεπτά...τα δευτερόλεπτα ...τίς συνήθειες μας ...βραδιάζει σε λίγο...
Κάπου εκεί βρίσκεσαι,στα χρώματα πού πνίγονται στά χρόνια.Στό μαύρο και το κόκκινο σάν σβήνει ο ορίζοντας και η ορατότητα πέφτει στό μηδέν....Θύμάσαι? Νύχτωνε και έτρεχες πίσω από τα σκοτάδια....σάν πεταλούδα πού ψάχνει αρώματα και σκιές μέσα στο ημίφως,νυχτολούλουδα σέ επίγειους τεχνιτούς παράδεισους. Στα χρόνια τής μάταιης αναζήτησης ενός άπιαστου ονείρου και μιάς κυνικής πραγματικότητας επιθημούσες να βρείς να μοιραστείς το πεταγμά ,μά μάταια ,ο καθένας κρατούσε τή τυφλή πορεία του μη βλέποντας και μη ακούωντας πέρα από τίς προσωπικές του επιθυμίες και φιλοδοξίες.Κάπου εκεί ανάμεσα είπες να αμολύσεις στά ουράνια τή ψυχή σου... μά η πίστη πού είχες στόν εαυτό σου και η ελπίδα ότι δέν μπορεί ,θα υπάρχουν σάν και σένα πλάσματα να συμπονούν να συμφωνούν και να χαράζουν ελπιδοφόρες πορείες, σε σταμάτησε...Στάθηκες χρόνια σε ένα μέρος χωρίς να πετας και αφουγκράστηκες στήν παλέτα τών ιδεών τήν παρουσία των ανθρώπων ...λίγοι οι καλοί.ελάχιστοι οι ικανοί.Τελικά όλοι φοβούνται αλλά και όλοι να πετάξουνε θέλουν..Οταν ξαναφτερούγισες κράτησες τήν καλή σου μοίρα για παρέα και έφυγες μαζί της μακριά! Τώρα στο παράθυρο αγναντεύοντας,γέμισαν τα δυό μου μάτια Θάλασσα..Κάπου εκεί η ζωή σου σε ένα παζλ και εγώ εδώ να προστατεύω τα κομμάτια του....Κάπου εκεί...Ας είμαστε όλοι καλά έστω και από μακριά...
Καλό βράδυ και καλό μας μήνα!!!