επαναλλαμβανόμενα ...Έλα φύγε, Ελα φύγε,Ελα φύγε....Καθόμουνα σέ εκείνη τη θέση διπλωμένη στα γόνατα καί παρατηρούσα όλο εκείνο τό μεγαλείο ,τό αδιάκοπο πήγαινέλα ...Από την άμμο τη ψιλή ίσαμε με όλη της τήν επιφάνεια η Θάλασσα αστραφτοκοπούσε....χιλιάδες λάμψεις ....λέξεις καί μουρμουρητά... αναπάντεχα απροσδόκητα καί ξαφνικά...Οτι τήν άγγιζε αντιδρούσε καί εγώ γιαλός της ....Κάθε μέρα θάλασσσα...καί εγώ νά της μιλάω...
Επιτέλους είχα κάπου να τα πω ,χωρίς να σταματάω...
καί ο Ναυτίλος απαντούσε...
Μοιάζεται...Σάν δυό σταγόνες τής βροχής ,πού τό ποτάμι της ζωης μαζί, σας ταξιδευει ....
Μοιάζεται....Θαλασσα εσύ Γυναίκα αυτή τό Πυρ ας περισεύει...
