Κάπου εκεί ..είσαι και εσύ.Μέσα στόν ήλιο πού βουλιάζει αργά και σέρνει μαζί του τίς στιγμές τα λεπτά...τα δευτερόλεπτα ...τίς συνήθειες μας ...βραδιάζει σε λίγο...
Κάπου εκεί βρίσκεσαι,στα χρώματα πού πνίγονται στά χρόνια.Στό μαύρο και το κόκκινο σάν σβήνει ο ορίζοντας και η ορατότητα πέφτει στό μηδέν....Θύμάσαι? Νύχτωνε και έτρεχες πίσω από τα σκοτάδια....σάν πεταλούδα πού ψάχνει αρώματα και σκιές μέσα στο ημίφως,νυχτολούλουδα σέ επίγειους τεχνιτούς παράδεισους. Στα χρόνια τής μάταιης αναζήτησης ενός άπιαστου ονείρου και μιάς κυνικής πραγματικότητας επιθημούσες να βρείς να μοιραστείς το πεταγμά ,μά μάταια ,ο καθένας κρατούσε τή τυφλή πορεία του μη βλέποντας και μη ακούωντας πέρα από τίς προσωπικές του επιθυμίες και φιλοδοξίες.Κάπου εκεί ανάμεσα είπες να αμολύσεις στά ουράνια τή ψυχή σου... μά η πίστη πού είχες στόν εαυτό σου και η ελπίδα ότι δέν μπορεί ,θα υπάρχουν σάν και σένα πλάσματα να συμπονούν να συμφωνούν και να χαράζουν ελπιδοφόρες πορείες, σε σταμάτησε...Στάθηκες χρόνια σε ένα μέρος χωρίς να πετας και αφουγκράστηκες στήν παλέτα τών ιδεών τήν παρουσία των ανθρώπων ...λίγοι οι καλοί.ελάχιστοι οι ικανοί.Τελικά όλοι φοβούνται αλλά και όλοι να πετάξουνε θέλουν..Οταν ξαναφτερούγισες κράτησες τήν καλή σου μοίρα για παρέα και έφυγες μαζί της μακριά! Τώρα στο παράθυρο αγναντεύοντας,γέμισαν τα δυό μου μάτια Θάλασσα..Κάπου εκεί η ζωή σου σε ένα παζλ και εγώ εδώ να προστατεύω τα κομμάτια του....Κάπου εκεί...Ας είμαστε όλοι καλά έστω και από μακριά...
Καλό βράδυ και καλό μας μήνα!!!
15 σχόλια:
ειναι δυσκολο να βλεπεις τα χρωματα της ζωης μεσα στα σκοταδια και να αναζητας καποιους να τα δειτε μαζι...
ειναι απογοητευση να αντιλαμβανεσαι ποσο τυφλος μπορει να ειναι καποιος...
ποσο οξυμωρο να θελει μεν να πεταξει αλλα να φοβαται...
μα εσυ τελικα συνεχιζεις να αγναντευεις θαλασσες...και χρωματα...και πετας...κι ας σου κοψαν χιλιες δυο φορες τα φτερα σου...
καλο μηνα γλυκια μου!!!
μην παψεις ποτε να πετας οσο δυσκολο κι αν ειναι με τοσο μαχαιρια γυρω!
σε φιλω με την αγαπη μου!!!
Κάπου εκεί είσαι κι εσύ..
Και βράδιασε..
και χάραξε..
Κάπου εκεί.. αλλά δε μπορώ να σε δω.
Καλό βράδυ.
Στους ορίζοντές σου
κόκκινο μαντίλι χαρίζω
του βοριά σημαία
λάφυρο του λίβα
κι ούτε που ξέρω
πυξίδες να διαβάζω
τις έσπασα τότε
που προορισμό μου σε έχρισα
και στα βήματα σου
τις ανάσες μου αφιέρωμα
σου θυσίασα...
Φιλί
Πολύ όμορφο...
:)
Είχε πάρει κάποτε να βρέχει...
ΝΑΊΑΔΑ
Στά δύσκολα από παιδί ,βουνά τα εμπόδια με αυτή τη τετριμμένη λογική των ανθρώπων...τήν παράλογη φοβία τους...την αχρωματοψία πού τους διακατέχει...
Η ζωή λένε δέν κανει δώρα... Ο καθένας παίρνει αυτό πού τού αξίζει και εμένα μού έδωσε το καλύτερο. Μακαρίζω την τύχη μου γιάυτό!!!Εχω δυό γερά φτερά στή πλάτη μου φτιαγμένα από τήν αγάπη πρώτα τού μπαμπά και μετά τού άντρα μου Απλά μού λείπουν κάποιες διαδρομές κάποια χαμόγελα κάποια πλάσματα πού νόμιζα πώς μ΄άγαπούσαν...
Σέ φιλώ !!!
jacki
Μαζεύω τήν πρωινή αύρα του Θερμαίκού και την βραδυνή δροσιά τού Χορτιάτη...
Καλημέρα κάθε μέρα!!!
Χάρις
Πάντα με γοητεύουν τα γραπτά σου!!!κι ούτε πού ξέρω πυξίδες να διαβάζω τις έσπασα τότε που προορισμό μου σε έχρισα!
Ναί καλή μου!!! θα βάζουμε προορισμούς και δέν θα πέφτουμε έξω!!!
Haryy
Kαλημέρα!Ευχάριστη έκπληξη μου κάνεις !!!
Χάρηκα για το πέρασμα!!!
Υ.Γ
ελπίζω η ξηρασία να μήν είναι για΄πολύ...
Κόλλησα στην τελευταία σου εικόνα.
Κάπου εκεί βρισκόμαστε όλοι. Τόσο κοντά, όσο και μακριά.
Γράφεις τόσο όμορφα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ΦΥΡΔΙΝ-ΜΙΓΔΗΝ
κάπου εκεί,ανάμεσα στό ψέμα και την αλήθεια...Μά ΄θα πετάμε ψηλά πάνω από θαλασσες κι'από βουνά πάνω απ'τόν ήλιο και το φεγγάρι!!!
Είμαστε γλάροι!!!
Μ΄αρέσει που χρεισιμοποιείς "ποιητική" διάθεση στη γραφή...
Αυτό σημαίνει πως υπα΄ρχει ψυχή!...
Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
twiter.com/kostasvloutis
Να είσαι καλά και να περνάς ακόμη καλύτερα...
:)
Όταν έχεις τελειώσει κάτι που θεωρείς σημαντικό νιώθεις ότι πρέπει να αποσυρθείς για λίγο, πόσο? Δεν έχει σχέση με το χρόνο - μέχρι να ξαναεφεύρεις τον καλλιτέχνη μέσα σου. Είναι κάτι που ωφείλεις στον εαυτό σου, μοιάζει με ειλικρίνεια. Είναι η ηρεμία μετά την καταιγίδα, μέχρι την επόμενη φορά...
Αλλά όχι πια εδώ, κάπου αλλού με άλλη μορφή. Με το ίδιο πάθος και βλέμμα. Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να βλέπουν λίγο από το πεπρωμένο σ' ένα θολό κάδρο μοναξιάς. Είναι φορές που το σκίζουν και ξεχύνονται γυμνοί στο πάθος και άλλοτε επιστρέφουν ξανά εκεί. Μέχρι την επόμενη φορά...
Θα πάρει κάποτε να βρέχει, ξανά...
ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ
Κώστα καλή σου μέρα!
Ποιητική διάθεση!Καλή διάθεση γιά όλα τα γεγονότα και τα συμβάντα!
Χαίρομαι για τήν ανταπόκριση!
Harry
Η επόμενη φορά...αυτά τα μεσοδιαστήματα μέχρι τήν αλλαγή ξανά της διάθεσης πολύ με απασχολούν.. Νά είμαι έτοιμη όταν ο καιρός αρχίζει να χαλάει, όταν καταιγίδες ξεσπάσουν μέσα μου...Πότε?Οσο και να διακρίνουμε το πεπρωμένο μη ξεχνάς ότι κάθε φορά είναι μία και μοναδική και κάθε καταιγίδα διαφορετική..Αναπολώ και νοσταλγώ τα μπουρίνια πού με πιάνανε και κόπαζαν στό τέλος κάθε έκθεσης ...Καλή ξεκούραση σου εύχομαι μέχρι να βρέξει πάλι...
"Εξαρτάται", η μόνη λέξη που απαντά σε όλα. "Όλα είναι εκεί που πρέπει να 'ναι", όπως λέει και ο Σαίξπηρ στο βιβλίο μου. Αν καταλάβεις πραγματικά αυτόν τον παραλαγισμό σ' έναν πλαστικό κόσμο, πολλά είναι πολύ πιο εύκολα...
"Όλα είναι εκεί που πρέπει να 'ναι..."
HARRY
:)
"Κρίνω ότι όλα είναι καλά"
ΟΙΔΙΠΟΥΣ
"Ολα είναι εντάξει"
ΚΙΡΙΛΟΦ - ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ - ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
Δημοσίευση σχολίου