Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Απομαχος Αρμενιστης δεσμιος της γης...


Τι να σας πω...Ταξιδεψα ...και εσεις το ξερετε ηδη...πως ολη η ιστορια μας γραφετε στο ταξιδι....
Τωρα οτι και να σας πω για ολα αυτα που ειδα...πολλα ταξιδια γινανε χωρις καν μια πυξιδα...
Πυξιδα ειχα τ'αστρο του και Φαρο τη καρδια μου...Αρμενιζα στα πελαγα και παντα συντροφια μου για φιλους ειχα τα πουλια ναυτες στα σωθικα μου...κλαιγαν και τους νανουριζα μεθουσαν και ξερνουσαν μα οπου και αν επηγαιναν σε μενανε γυρνουσαν...
Τωρα...εδω...στ'απονερα...Τα ισαλα μου εξω...Το δεσιμο μου με τη γη να δω ποσο θ'αντεξω...
Μου λειπουν τα ναυτακια μου ξεφτισαν τα σκοινια μου οι γλαροι μου απομειναν στερνη παρηγορια μου...Τραβηξου κι'εσυ θαλασσα ασε με να πλαγιασω μη με κρατας στ'απονερα ...ποθω να ησυχασω....

ο θησαυρος της ...









Μια παραλια ερημικη ...και εσεις τη προσπερασατε...

Δεν ειχε κοσμο δεν ειχε μουσικη...Μα ηταν ολα εκει..... εσεις τα χασαtε....