Τό αποχαιρετώ μέ ένα φιλί...
Εδώ τώρα βραδιάζει, τό φώς τής κάμαρας αλλάζει.... μετά τα κόκκινα καί τα μαβιά θα πέσουν τα σκοτάδια...Δέν θέλω φώτα τεχνιτά ,ούτε ανθρώπους πού ζούνε μηχανικά...
Πρέπει να μάθω να ζώ στά σκοτεινά... Συντροφιά μου θα έχω τα φιλιά πού χάρησα ...καί το αύριο πού δεν λαχτάρισα θε νάρθει .....
8 σχόλια:
"το αύριο πού δεν λαχτάρισα" ...Γλυκά μελαγχολικό
Καλό σου βράδυ και ένα 'αύριο" αισιόδοξο
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ναι καμια φορα "πρεπει" οσο κι αν σιχαινομαι αυτη τη λεξη να μαθουμε να ζουμε παρεα με κατι η' διχως κατι η' καποιον...
το κακο ειναι πως κανεις δεν μας ρωταει γι αυτο...απλα μαθαινεις να ζεις με τα νεα δεδομενα σε μια ζωη που ουτε αυτη επελεξες...ουτε τα δεδομενα της...
νεραιδενια σου φιλακια καλη μου!!!
ΦΥΡΔΙΝ-ΜΙΓΔΗΝι
Ναί...είναι μελαγχολικό...
η θλίψη έχει θρονιαστεί γιά τα καλά μέσα μου καί δεν γνωρίζω πώς να τήν αποβάλλω....
Τώρα πού το δέντρο τής ζωής φυλορροή καί ανατολή πιά δέν θα ξανάρθει..
Αύριο ίσως να είναι καλύτερα μα τα ωραιότερα έχουν φύγει πιά...
Φιλιά πολλά Γλαρένια μου.
ΝΑΊΑΔΑ
Αχ αυτά τα πρέπει τα αναπόφευκτα...
Πόσο σκληρά η ζωή τα επιβάλει ...
η λύπη εκεί σάν αγκάθι σκαλωμένο καί το δάκρυ έτοιμο γιά ταξίδι...
Ερχώμαστε καί φεύγουμε... ποιός θα μάς ρωτήσει?
Το αύριο καρδιά μου σήμερα θα είναι και χτες και τότε και μετά.
Εσύ είσαι τώρα όμως και ήσουν και θα είσαι. Η ίδια και πάντα άλλη. Κρατώ αυτό.
Φιλί
ΧΑΡΙς
Ρούφηξα τήν ζωή σάν θάλασσα καί τώρα τήν ξερνάω...
τή στιγμή το λεπτό το δευτερόλεπτο καί ο χρόνος πού πέρασε να μού λιγοστεύει τόν αέρα...να μήν μένει άλλη αντοχή γιά μία από τα ίδια...
Elis,
αν στ' αλήθεια από ζωή μετάλαβες
κράτα την εκεί.
Ούτε μια στιγμή της μην επιστρέψεις
στου κλέφτη χρόνου
το άδειο ταμείο...
Φιλί
ΧΑΡΙΣ
Χαίρομαι πού με καταλαβαίνεις!
Αλλωστε γιά επιστροφές δέν υπάρχει χρόνος...
Δημοσίευση σχολίου