Τι να σας πω...Ταξιδεψα ...και εσεις το ξερετε ηδη...πως ολη η ιστορια μας γραφετε στο ταξιδι....
Τωρα οτι και να σας πω για ολα αυτα που ειδα...πολλα ταξιδια γινανε χωρις καν μια πυξιδα...
Πυξιδα ειχα τ'αστρο του και Φαρο τη καρδια μου...Αρμενιζα στα πελαγα και παντα συντροφια μου για φιλους ειχα τα πουλια ναυτες στα σωθικα μου...κλαιγαν και τους νανουριζα μεθουσαν και ξερνουσαν μα οπου και αν επηγαιναν σε μενανε γυρνουσαν...
Τωρα...εδω...στ'απονερα...Τα ισαλα μου εξω...Το δεσιμο μου με τη γη να δω ποσο θ'αντεξω...
Μου λειπουν τα ναυτακια μου ξεφτισαν τα σκοινια μου οι γλαροι μου απομειναν στερνη παρηγορια μου...Τραβηξου κι'εσυ θαλασσα ασε με να πλαγιασω μη με κρατας στ'απονερα ...ποθω να ησυχασω....
4 σχόλια:
Τα ταξίδια μας διαμορφώνουν αυτό που τελικα γινόμαστε ε;
jacki Το ταξιδι μας στη Γη μια περιπλανηση μια γλυκια αναμνηση...
Αδιακοπη αναδομιση με της ψυχης τα υλικα...που τελειωμο δεν εχουν...
Να ωριμαζουμε ταξιδευοντας...
τα ταξιδια μας διαμορφωνουν ναι...
οχι ο προορισμος...
αλλωστε εχουμε φτασει εκει και θα ξαναφτασουμε πολλες φορες μεχρι η ψυχη να θυμηθει...
ποσο νιωθω τον πονο σου δεμενη εκει στη γη...
εσυ εμαθες να ταξιδευεις...
νεραιδενιο φιλι!!!
Νεραιδενια μου τα ονειρα μας πουλια ...τα ονειρα μας καραβια...εμεις στις θαλασσες των στεναγμων γεννηθηκαμε...
Δημοσίευση σχολίου