Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Οι δρόμοι της Θάλασσας.

Πότε θα πάμε απέναντι ?
Χρόνια περπατήσαμε τίς ίδιες στεριές στα ίδια πλακάκια της παραλίας πού άπειρες φορές τα μετρήσαμε...
Πότε θα πάμε?
Θάλασσες μού είπες ο κόσμος καί νησιά  παραδεισένια γεμάτα δροσιές και νάματα
Πότε?
Οι ώρες γέρασαν να μας περιμένουν καί τα μνήματα γέμισαν αγάλματα καί καντήλια αναμένα...
Πότε?
Να με κάψουνε θέλω...
στάχτες  μοιρασμένες στα κύμματα...
θάλασσα να μεταμορφωθώ, νάνοίγω δρόμους να περνώ...
να μη υπάρχω γιά κανέναν...

Μιά ζωή ονειροβατώ  και εσύ τροφοδοτείς το όνειρο με τίς υποσχέσεις σου ...και τίς απατηλές σου αποδράσεις ...δρόμους χαράζεις
ζωγραφίζωντας...
δρόμους στήν θάλασσα
Βυθός... αφρός...ουρανός...
σαν τον Οδυσέα πλανήθηκε δές...μέσα στα χρώματα
είκοσι τόσα χρόνια
Ε!καί λοιπόν?Δεν περπάτησες ποτέ σου επάνω σε νερό?Περπάτησες!
Σε ρωτάω πότε και βαθειά μέσα μου γνωρίζω, ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα με πάς απέναντι...ολα είναι μιά απάτη,μιά ψευδαίσθηση.
Εδώ είναι το λιμάνι
Ενα καράβι πάει γιά τον Νοτιά το Bella Aourora μοιάζει...
Απέναντι μου ο Ολυμπος !
καί ο κόσμος πού πιά με τρομάζει...
Θα μείνω εδώ.
Ζω..γραφίζωντας!

11 σχόλια:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
ΤΕΛΕΙΟΣ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ!!!

Magia da Inês είπε...

Olá, amiga!
Passei para outra visitinha...
Adoro o mar... sua pintura é tão linda... me faz sonhar.
Um ótimo fim de semana!
Beijinhos.
Itabira
Brasil

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αυτη την ερωτηση κανω κι εγω συνεχεια...
ποτε περναμε απεναντι...;
και πως...;
γεμισαν οι δρομοι μας αλμυρα και κυμματα και η στερια δεν φαινεται πουθενα...

ισως...
καποτε...

φιλι νεραιδενιο σου αφηνω!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.ΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

elis.pandora. είπε...

Παπάκι μου καλό μήνα καί σε σένα να περάσεις όμορφα στίς διακοπές σου!!!

elis.pandora. είπε...

Magia da Ines
Ola amiga!
Eυχαριστώ πολύ!!!

elis.pandora. είπε...

ΝΑΙΑΔΑ
Απέναντι περνάμε... όταν ξεχνάμε...και εμείς ακόμα έχουμε δρόμο πολύ για τήν λήθη...
Είμαστε γερά δεμένες με το παρελθόν ...αναπόσπαστο κομμάτι μας ...καί μόνο τα δάκρυα μας απαλύνουν την φρικτή πραγματικότητα...
Εδώ θέλω να μείνω.. να γείνω καλά εδώ...
Ονειρεύομαι ότι όλα είναι όπως πρίν...καί ανοίγω δρόμους μέσα μου...για να ωριμάζω...
Μεγαλώνουμε κοριτσάκι μου΄...
Ενα μεγάλο εύγε για το πτυχίο σου
καί να αποκτήσεις στή ζωή σου ότι επιθυμείς!!!

nameliart είπε...

Εξαιρετικό! Όταν πριν ένα μήνα ξεκίνησα δειλά να φτιάχνω το προσωπικό μου ιστολόγιο, δεν φανταζόμουν ότι ήδη υπάρχουν πραγματικά διαμαντάκια σε κάποιες «ιστοδιαδρομές», αρκεί αυτές τις τελευταίες να τις ανακαλύψει κανείς. Διαφαίνεται δύσκολο Έργο το να χαράξω κάποιες αντάξιες διακλαδώσεις ή παράδρομους με το nameliarte, αλλά σίγουρα είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες προκλήσεις που έχω αντιμετωπίσει…

elis.pandora. είπε...

Kαλησπέρα Νameliart και καλώς όρισες στό στέκι μου !!!
Ο συνδιασμός σου ποίηση και ζωγραφική καταπληκτικός και ανεπανάληπτος!!!
Είσαι δημιουργός αυθεντική και χαίρομαι πολύ γιά την γνωριμία!

Sadia είπε...

Beautifully expressed!
Great work!

elis.pandora. είπε...

Sadia Hussain
Eυχαριστώ πολύ!!!