Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Ανεμοχάδια.........

























Στό πρώτο φώς τής χαραυγής....Μιά παραλία άδεια...



Μά, καταμεσής στό πέλαγος αρμένιζαν καράβια!!!



Καράβια πού τα χαίδευε Ανεμος χρυσομάλλης!!!



Από τα πέρα, τα βαθιά, τής Θάλασσας τά σπλάχνα,καράβια μάς προσπέρασαν...
δίχως νά βγάλουν άχνα...




Αθόρυβα καί σιγανά.Τά απόνερα τους έφτασαν στά πόδια μας μπροστά...

6 σχόλια:

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μου αρεσει τοσο οπως γραφεις...
εχει μια αληθεια απο αλλου...
απο εκεινον τον αλλο κοσμο που λιγοι παμε κι ερχομαστε...

να εισαι παντα καλα κουκλιτσα μου!
ξερω ποσο δυσκολο ειναι το πηγαινε ελα εκει κι εδω...!

νεραιδενιο φιλακι!!!

Ανώνυμος είπε...

Τωρα κατάλαβα.
Δεν ζωγραφίζεις εικόνες.
Ποιήματα ζωγραφίζεις.
Καλημερα

elis.pandora. είπε...

ΝΑΊΑΔΑ
Αν είναι τό παράπονο μόνο να μή μάς πιάνει...Γιατί ούτε εδώ,ούτε εκεί.θά βρούμε εμείς λιμάνι...
Φιλιά πολλά καλή μου νεραίδούλα!!!

elis.pandora. είπε...

Thalassokrator

Η ίδια ή φύση μέ ΄εκανε νά τήν ομολογήσω...Βρήκα τόν λόγο μου άχρωμο... Είπα να ζωγραφίσω....
Γιά θέμα? Είχα...Θάλασσα,μπουρίνια καταρράκτες καί κάτι γλύκες πρωίνά παρέα μέ τούς ναύτες...
Μά πέρασε σάν σύννεφο όλη μου η ζωή μου σάν έφυγε ο μπαμπακας μου...Δέν είναι πιά μαζί μου...
Πάνε πιά τα ψαρέματα πάνε τα παραγάδια,μόνη είναι η βαρκούλα του καί η ψυχή μου άδεια...

Χάρις είπε...

...και σαν η αλμύρα άγγιξε τα βήματά μας
εκείνα χάθηκαν
και απομείναν μόνο
τα όνειρά μας
να φτερουγίζουν πάνω στα κύματα...

Φιλί

elis.pandora. είπε...

ΧΑΡΙΣ
Τά όνειρα μας πουλιά,τά όνειρα μας καράβια...Εμείς στίς Θάλασσες τών στεναγμών γεννηθήκαμε[έγραψε κάποτε μία φίλη]
Φιλιά καλή εβδομάδα!