1996-2016 εικοσι χρόνια Θαλασσο-κατανυξη...κι Αρχαία Ιστορία

     

μικτες τεχνικες απο θαλασσοξυλα χρωματα χώματα αμμος καμβαδες ντουβάρια ντίτζιταλ τίποτα δεν αφησα που να μη θυμιζει θάλασσα και Αρχαία Ιστορία

 

εγραψα στης ψυχής τα θαλάσσια μονοπάτια με αυτά τα εργα μου δηλώνω ταξιδευτής στο παρελθόν
της Πατρίδας μου
το παρών  το αντέχω
και το μέλλον
το γνωρίζει μόνο
ο Θεός

"ΑΤΛΑΝΤΙΣ "ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ .
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΜΕΙΣ !!!

Ελισσάβετ Πατσικάκη

ομορφιά

τι να την κάνω την ομορφιά μου? πού χρησιμεύει άραγε?έτσι λυπημένη  και γεμάτη απορία με κατάντησαν οι άρχοντες της Γης...
Τιμή δίχως αξία για τα ξανθά μου τα μαλιά την λυγερόκορμη κορμοστασιά μου...
Ξεπούλημα στο παζάρι των κρεάτων...
Συνεχόμενη βλακεία δίχως περιορισμό ...
Τής όμορφης όλα τα συγχωράνε...
Για τίς όμορφες όλοι προσκυνάνε...
Μετά μού λές ψυχή...μυαλό...σκεπτώμενο το άτομο....
Μπά ...όλοι χάλια ...μαύρες και άραχλες οι ψυχές των ανθρώπων ...σκοτώνουν και σκοτώνονται για μια άψυχη κούκλα...

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ - ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ

πως θάλασσα να ζω χωρίς εσένα ....

Για την πραγματικότητα αυτή ανησυχώ......

ολα ειναι Μπλέ

κολυμπώντας...
ακατάπαυστα...
παρατηρώντας  γύρω το περιβάλλον ...
σιωπηλά μα και κραυγάζωντας...
επέζησε...

απο τίς γαλαζωπές ακτές εως το βαθύ ...το πιό βαθύ της  Μπλέ....ταξίδεψε 

 προσπαθώντας να ισσοροπησει  το κακό με το καλό
το άδικο με το δίκαιο
το ψέμα με την αλήθεια...
μεγάλωνεενω γύρω της άπειρα μυριάδες σαρκοφάγα καραδοκούσανε να την  καταπιούνε... αμάσητη...προκαλώντας με τα αστραφτερά τους χρώματα...

Δαντέλες και κοσμήματα μα η Ψυχη  στην μέση απ΄ολα τα πετρώματα το Μάρμαρο της αρέσει ...της θυμίζει τους ανθρώπους πρίν την καταστροφή τότε που η ανεπαίσθητη χειρονομία ενός Γλύπτη  δίχως καλέμι  χάραζε ...τότε που οι Ανθρωποι μιλούσανε με τα μάτια και τις αισθήσεις τότε που όλα ήτανε εντελώς διαφορετικά ... και πώς να δελεάσεις μια Γοργόνα να σου χαρίσει τις ανάσες της ? Μαζί της  να ταξιδέψεις και να γνωρίσεις τους φίλους της ....

Όλα  είναι Μπλέ και τα μάτια της καστανά σαν την βρεγμένη άμμο ...ανακαλύπτει θραυσματα απο παλια αγγεία και τα συναρμολογεί ΄...γαλήνια πορευεται στην απόλυτη σιωπή αναπολώντας τους Αιώνες

εχωντας δεί πολλα ναυαγεια μα και ολοκληρες αποικίες  απο καθε λογής ψάρια να κατοικούνε σε αυτά  και τα μεγάλα να τρώνε τα μικρά ...αποδέχεται επιτέλους την φρικτή πραγματικότητα ...πραγματικότητα που αν το καλοσκεφτεί της κόβεται η ανάσα ...μα ...οταν προσέχει αυτό που κάνει και όλη της η προσοχή ειναι εκει πώς να σκέφτεται  την καταστροφή οταν η ίδια δημιουργεί

 χρωματίζει και εμπλουτίζει  την ζωή της ...?       ................φωτα  και  σκιές..............

ολα ειναι Μπλέ ...το Μαύρο δεν υπάρχει !!!